اسم من آزاده است. من مونترال کانادا زندگی میکنم…با پسرم. داستان قصه‌گویی من برای بچه‌های فارسی زبان مهاجر از ۶ سال پیش شروع شد. زمانی که من کار روزنامه نگاری می‌کردم و بخشی از ذهنم مشغول کمک به دیگران و انتخاب کارهای “سوشال وورک” بود. یک روز به سردبیرم گفتم که میخوام توی کانال خبری که داریم, هر شب برای بچه ها داستان صوتی بذارم و خودمم قصه‌گوی این داستان‌ها باشم. رسیدم خونه, گوشی تلفن همراهم رو گرفتم جلوم و شروع کردم به ضبط کردن. قصه “گیلاس و پروانه” همونجا خلق و ضبط شد. این اولین بار بود که این کار رو انجام می‌دادم و همونجا عاشقش شدم. اگر قبل‌تر کسی به من میگفت قراره به زودی داستان‌ها، بزرگترین لذت و کار من بشن، بهش میگفتم امکان نداره! اما الان قصه‌گویی تبدیل شده به کار هر روزه من در طول این ۶ سال. کاری که عاشقانه انجامش میدم…